Mawiał mój pradziad, mawiał ojciec

I jak tak twierdzę i mój syn,

Że nie ma drugiej w okolicy

Zagrody - nad ten Stary Młyn

Klimat wnętrz domu jakże swojski

Tu się zatrzymał czas przeszłości

Jak na rodzinnej fotografii

Utrwala Młyn swych w księdze gości

Komnaty w stylu ludzkich pragnień

Skrzypiące łóżka i podłogi

I jakże wdzięczny szmer kornika

Ten klimat tylko dla mnie błogi

Ktoś szanujący ludzką pracę

Skrzętnie gromadził chłam. staroci

Talent, cierpliwość inwestował

Spod rdzy i kurzu coś wyzłocił

Zegary jakby wolniej chodzą

Tudzież niechętnie tną kuranty

Ciepło kominka, za oknem ziąb

I wszechobecny mebel - antyk

Głęboki oddech jeszcze wziąć

Tą atmosferą się zachłysnąć

Jest wolne miejsce przy kominku

Idę się w stary fotel wcisnąć

Zamknę powieki na czas jakiś

Czuję obecność Morfeusza

Nie budźcie proszę mnie ze snu

Niech się raduje moja dusza...

Janusz Zarecki
Tarnowo, 18 grudnia 2012